جیوه به صورت گاز و در دامنه ای از فرم‌های آلی (پایه کربنی) و غیر آلی (بدون کربن) وجود دارد که در سمیت و پایداری در اندام های موجودات زنده متفاوت است. هنگامی جیوه موجود در جو به زمین منتقل می‌شود، ممکن است توسط باکتری‌ها یا فعل و انفعالات شیمیایی به یک فرم آلی مانند متیل جیوه تبدیل شود.

متیل جیوه بسیار زیاد سمی تر از مولکول‌های اصلی فلزی است که در هوا پخش می‌شود و توانایی انتقال از طریق غشای سلولی و “تجمع زیستی” در بافت زنده دارند. تجمع زیستی فرآیندی است که در آن ماده در یک ارگان زنده توسط آب یا هوای اطراف یا از طریق مصرف مواد غذایی آلوده ساخته می شود. در شکل زیر، مفهوم متیل کربن انباشته شده توسط نقاط قرمز نشان داده شده است، البته اندازه این نقاط همه نیستند.